سوپر من و پهلوان پنبه!

به گزارش خبرنگار مهر، عدم پیگیری پرونده های بدهی ها از سوی مدیران جدید به نوعی لجاجت و نمایش برای مدیران در ورزش تبدیل شده است انگار. آنها بدهی‌ها را پرداخت نمی‌کنند و به این ترتیب چند سود مختلف می برند.

اول:
وقتی بدهی مدیر قبلی را پرداخت نمی کنند، پرونده مرحله به مرحله در فیفا بالا می رود و به این ترتیب می توانند چندین بار در مورد این بدهی حرف بزنند و هم خودشان را مطرح کنند و هم اینکه کار خود را بزرگ و مدیر قبلی را حقیر کنند.

دوم:
پرداخت کردن بدهی مدیر قبلی به نظر می رسد زور دارد! این در حالی است که همه مدیریت‌ها در تمام شرکت ها بالاخره بدهی گذشته دارد چرا که پرونده ها بسته نشده است. پرونده را زمانی می‌توان بست که کلا شرکت در حال بسته شدن و تعطیل شدن باشد اما اکثر مدیران حتی در پایان فصل مالی هم برکنار نمی‌شوند، بلکه وسط فصل ها برکنار می‌شوند و یا استعفا می‌دهند. در نتیجه خود مدیرانی که بدهی مدیران قبلی را پرداخت نمی‌کنند خودشان هم برای مدیر بعدی بدهی بر جا می گذارند.

سوم:
پرداخت نکردن می‌تواند ماجرا را به حادترین وضعیت در فیفا نزدیک کند که در آن صورت مدیر جدید مثل منجی و سوپر من وارد قصه می‌شود، به زوریخ سفر می‌کند و ضمن دیدن سوئیس یا مالزی و قطر، پول را تقسیط کرده یا پرداخت می کنند و در نهایت خودشان با مشت های گره کرده خود قهرمان پنداری پیدا می کنند و مدیر قبلی هم  پهلوان پنبه می شود لابد.

چهارم:
به پرسپولیس به صورت موردی و مصداقی می رسیم. پرونده ژوزه مانوئل خیلی درد دارد، درد دارد چون او در زمان رویانیان کنار گذاشته شد، پس از او رحیمی، طاهری، سیاسی، نژاد فلاح، پروین، منتقمی و... مدیر پرسپولیس شدند و نوبتی مثل چرخ و فلک چرخیدند اما همه آنها بعلاوه رویانیان که خودش بدهی ژوزه را باقی گذاشته بود رویشان را به آن سمت کردند و اصلا کاری با آن نداشتند در نتیجه ژوزه جریمه دیرکرد و هزینه دادرسی را هم گذاشت روی آن طلب قدیمی و حالا با هجده چرخ هم نمی توان مبلغ ژوزه را جابه جا کرد.

در واقع هیچکدام از مدیران وقت پرسپولیس تعهد مدیر قبلی و باشگاه پرسپولیس را نپذیرفتند و به این ترتیب این شد که امروز شده است.